Chalkidiki en berg op naar de goden op de Olympus 26-30 april

Wat een heerlijk plekje op camping Stavros en het weer begint ook Grieks aan te voelen. Ik installeer me twee dagen lang met boek en zonnebrand in de zon. Natuurlijk ook een fietstochtje om boodschappen te doen en op “ Goede Vrijdag” ga ik ‘s avonds met nog een stel met de taxi naar Neo Marmaris om de processie bij te wonen.  De opgewonden, verwachtingsvolle stemming in en om de kerk is voelbaar. Mensen lopen in en uit de kerk waar de pope al enige uren bezig is onder begeleiding van monotoon gezang. Een paar honderd mensen staan buiten te wachten op het einde van de dienst waarna in optocht in een lange sliert, de pope voorop, de kaarsen aan een hele lange tocht wordt gelopen. Wij strijken na een half uur neer op een terras. Na 1,5 uur nog geen pope in zicht en wij toch maar terug naar de camping. Paaszaterdag gaat in rust voorbij en eindigt met vuurwerk, letterlijk, want er barst een flink onweer los....

De volgende dag is het weer stralend en besluit ik de mooie rondweg over het schiereiland te rijden en een blik op Athos te werpen, dat verboden is voor alles wat vrouwelijk is. Met uitzondering van kippen want het eigeel is nodig voor het schilderen van de iconen...

Ik twijfel ‘s avonds lang over mijn volgende bestemming, en wens me soms iemand om me heen die ook eens het voortouw neemt...Maar ik had een globaal plan en daar ga ik gewoon mee verder ook al weet ik niet waar ik precies uitkom. 

Zo gaat het dan ook. Weer op weg, dwars over Chalkidiki, een prachtige route door een verlaten bergachtige streek, met een grote bocht om Thessaloniki en dan naar de kust aan de voet van de Olympus die ik morgen toch echt een stuk wil beklimmen.

Het is bijzonder om binnen een paar kilometer van het strand op de bergflanken van de berg Olympus te rijden! Bij het infocentrum van het nationaal park krijg ik goed advies over de wandeling die ik kan maken. Ik rijd met de auto naar het oude klooster en loop dan verder bergopwaarts naar de berghut op 1200 meter. Het was even zoeken, maar gelukkig genoeg mensen om te vragen of ik op het goede pad was. Berg op was behoorlijk pittig, naar beneden gaan de knieën niet meer redden. Maar met een Hollandse mond en een duim omhoog kwam ik al snel weer in de buurt van mijn auto.

Voldaan rijd ik daarna over de tolweg naar Volos en naar de camping Sikia bij het plaatsje Kato Gatzea. Marjo en Paul staan er al en hebben een mooi plekje voor mij gereserveerd. Paul kookt dus eten we heerlijk in het restaurant van de camping.